arkadaşlarımın ısrarıyla gittiğim ülkü ocağında yediğim akıl karı olmayan dayak beyler, ilk başta her şey çok güzeldi.
önümüzde mide yakan çaylarımız akıllı uslu bi abi bizlere memleket kritiği yapıyodu. ben ilk defa gittim ülkü ocağına biraz garipsemiştim ortamı. herkesde hilal bıyıklar, tespihler..
abi konuştukça konuştu sıkılmaya başladım amk, bi ara bitirdi konuşmasını bana döndü sen ilk defa geliyon ee anlat bakalım dedi. sabahtan beri susmamıştı amına koduğum, sıkılmıştım bi de. arkadaşlar çok ısrar etti öyle geldim ıvır zıvır dedim geçiştirdim. biraz kıllandılar bana.
neyse sonra amkduğum tekrar başladı bi şeyler anlatmaya, arkadaşlarımdan zafer'e ben kalkıyom dedim, o da dur olm otur iki dakika daha dedi. bi de turan diye bi arkadaş var o da yanımda amk otur diyolar bunlar. neyse oturduk çaya abanıyom sıkıntıdan turan'la benim çay bitti zafer de kendine çay doldurmaya gitmişti.
sağ elimi havaya kaldırdım işaret parmağımla orta parmağımı açıp zafer! diye bağırdım
